Historia Domu

Dom Pomocy Społecznej powstał w 1973 roku w niewielkiej wsi Rąbień koło Łodzi jego lokalizacja miała utrudniać kontakt mieszkańców ze światem zewnętrznym, bo niestety głównie takimi kryteriami kierowano się prawie 40 lat temu w tworzeniu tego rodzaju placówek, jednak w miarę upływu lat wokół naszego Domu zaczęły powstawać nowe osiedla mieszkaniowe, a wraz z nimi centra handlowe. Rozwój urbanistyczny dwóch najbliższych nam miast Łodzi i Aleksandrowa Łódzkiego spowodował koniec naszej izolacji. W tej chwili graniczymy z łódzkim osiedlem „Zielony Romanów” oraz aleksandrowskim osiedlem „Słonecznym”.

Pierwotnie nasz Dom był przeznaczony dla upośledzonych chłopców w wieku od 3 do 18 lat,. Od roku 1978 Dom zmienił profil i stał się Państwowym Domem Pomocy Społecznej dla Dorosłych.

Lata siedemdziesiąte i początek osiemdziesiątych charakteryzowały się niskim poziomem usług oferowanych mieszkańcom związanych przede wszystkim z niedostatecznym finansowaniem, oraz brakiem osób chętnych do pracy z osobami upośledzonymi, ponadto DPS-y jako placówki medyczne podlegały swoistym reżimom o których dzisiaj już na szczęście nie pamiętamy. Początek naszych zmian to przełom lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, kiedy to Domy Pomocy przyporządkowano Resortowi Opieki Społecznej nastąpiła poprawa finansowania, a to z kolei umożliwiło modernizację placówki oraz podniesienie jakości pracy z mieszkańcami, nazwa „Dom” zaczynała mieć pełne odzwierciedlenie w tym czym rzeczywiście zaczął się stawać. To wtedy otworzyliśmy się na kontakty ze środowiskiem lokalnym, podjęliśmy współpracę z Katolickim Stowarzyszeniem „Serce” i Poleskim Ośrodkiem Sztuki, można Nas było spotkać na wszelkiego rodzaju festynach i uroczystościach gdzie z nieukrywaną dumą reprezentowaliśmy dokonania mieszkańców (wystawy i kiermasze prac ).

W listopadzie 1994 roku rozpoczęła się budowa pawilonu rehabilitacyjno-terapeutycznego.

Budowa oraz wyposażenie zostało sfinansowane przez Wojewódzki Zespół Pomocy Społecznej w Łodzi oraz Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

W sfinansowaniu specjalistycznego wyposażenia rehabilitacyjnego pomogła JICA (Japońska Agencja Współpracy Międzynarodowej).

Od ukończenia w 1997 roku pawilonu, mieszkańcy mają możliwość korzystania z sali gimnastycznej, siłowni oraz rehabilitacji medycznej. Początkowo w pawilonie powstały też profilowane pracownie, które w procesie dostosowywania placówki do wymogów standaryzacji zostały przeniesione do innego nowo powstałego budynku, natomiast na drugim piętrze budynku powstała grupa mieszkalna „P’’.

W 1998 na potrzeby mieszkańców zostaje również zaadaptowana znaczna część byłego hotelu pracowniczego, powstaje w nim grupa „H”, w której początkowo zostaje umieszczonych 14 naszych mieszkańców w miarę upływu lat grupa rozrasta się by w chwili obecnej liczyć 23 mieszkańców

W 2006 roku rozpoczął się w Domu pełen proces standaryzacyjny i związana z nim przebudowa grup, dzięki środkom z PFRON do części tzw hotelowej zostały dobudowane pracownie terapeutyczne (komputerowa i plastyczna), budynek zostaje również doposażony w windę

Dzięki standaryzacji nasz Dom stał się przyjaźniejszy mieszkańcom- z kolorowymi, mniej zagęszczonymi salami, oraz większa liczbą pomieszczeń dziennego pobytu.

Praca z mieszkańcami stała się zindywidualizowana, każdy z nich ma opracowywany plan indywidualnej pracy obejmujący diagnozę, zespół działań usprawniających, jak i prognozę.

Przepisy wyznaczające standardy opieki i życia niepełnosprawnych w domach opieki spowodowały przeobrażenia zarówno warunków życia ich mieszkańców, jak i form świadczonych usług w naszej placówce, rozszerzyły się również formy terapii dla mieszkańców.

Od dnia 1 stycznia 2013 roku Dom prowadzony jest w wyniku przeprowadzonego przez Starostwo Powiatowe konkursu przez Fundację Osób Społecznie Aktywnych F.O.S.A.